(कविता) उ मानक्रुत मानव

एउटा आकृति

कालो ...सेतो दो छायामा ...
मानव जस्तै लाग्ने
तर ...फरक
उ मानव
तर अलि पृथक
कहिले रुन्छ
कहिले कराउछ
कहिले आतिन्छ
आफ्नो परिचय खोज्दै
उ आहत छ
उशमा अलिकत्ति आशा छैन
तर पनि उ आसावादी छ
उ आफ्नो अस्त्तित्यो खोज्दै छ
आफ्नो भरिएको प्राण मा
लादिएको मस्तिस्क मा
उ निस्पाप छ ..पाप रहित
तर पनि उ बन्दि छ
बिना तारको जन्जिरमा ...
उ मानव बाट सृजियको मानव
भयानकता बाट निर्मित बस्तु
उ चल भयर पनि अचल छ
तरल भयर पनि ठोश छ
उ तेज भयर पनि निस्तेज छ
उशमा चेतना छ
तथापी उ अचेत मनको भाषा बोल्छ
उ रुप नभयको स्वोरूप
उ भाषा बिनाको बोलि
उ किस्सा बिनाको कथा
उ करुण अनि बिस्मयावादी

उ मानक्रुत मानव

उ माथि लादिएको बैभव

लाग्छ आज पनि उस्लाई

हिटलर ले यहुदी बनाउदैछ

उ निरिह ...आफ्नो पन बिहिन

एउटा स्टाचु जस्तै

उ मानक्रुत मानव !!!